nieodmienny

nieodmienny
nieodmienny {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'niemający form fleksyjnych': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nieodmienne części mowy. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'niepoddający się przeobrażeniom, przekształceniom, niezmieniający się; niezmienny, stały': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nieodmienne prawo każdego człowieka do wolności. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • nieodmienny — 1. «o wyrazie: nie mający form fleksyjnych» Nieodmienne części mowy. Spójniki są to wyrazy nieodmienne. 2. «nie ulegający zmianom; niezmienny, stały» Nieodmienna wierność, dobroć. Nieodmienna cecha. Nieodmienne prawa fizyki …   Słownik języka polskiego

  • przysłówkowy — «użyty w funkcji przysłówka, mający charakter przysłówka» ∆ Wyrażenie przysłówkowe «wyrażenie funkcjonujące jako przysłówek, np. byle jak, po cichu» ∆ Imiesłów przysłówkowy «imiesłów nieodmienny, np. idąc, biorąc, skończywszy, zjadłszy» ∆ Zaimek… …   Słownik języka polskiego

  • imiesłów — m IV, D. imiesłówłowu, C. imiesłówłowowi, Ms. imiesłówłowie; lm M. imiesłówłowy «forma gramatyczna utworzona od czasownika, używana w funkcjach przymiotnikowych lub przysłówkowych» ∆ Imiesłów przymiotnikowy (odmieniający się jak przymiotnik przez …   Słownik języka polskiego

  • nieodmienność — ż V, DCMs. nieodmiennośćści, blm rzecz. od nieodmienny a) w zn. 1: Nieodmienność wyrazu. Nieodmienność spójników, przysłówków. b) w zn. 2: Nieodmienność uczuć …   Słownik języka polskiego

  • przyimek — m III, D. przyimekmka, N. przyimekmkiem; lm M. przyimekmki jęz. «wyraz nieodmienny łączący niejednorodne części zdania lub wyrażenia, określający związki podrzędne zachodzące między wyrazami samodzielnymi; rządzi przypadkami wyrazów od niego… …   Słownik języka polskiego

  • spójnik — m III, D. a, N. spójnikkiem; lm M. i «wyraz nieodmienny łączący zdania lub ich części w odróżnieniu od przyimków nie rządzący formami przypadków» ∆ Spójnik łączny «spójnik łączący dwa zdania (lub ich części) pozostające względem siebie w związku… …   Słownik języka polskiego

  • zaimek — m III, D. zaimekmka, N. zaimekmkiem; lm M. zaimekmki «część mowy, której funkcja znaczeniowa polega na wskazywaniu na przedmioty i ich właściwości w sytuacji mówienia lub w obrębie tekstu, spełniająca funkcje składniowe tych wyrazów, które ona… …   Słownik języka polskiego

  • nieodmienność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. nieodmiennośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. nieodmienny w zn. 1.: Nieodmienność niektórych części mowy.: w zn. 2.: Nieodmienność zapatrywań, uczuć. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przyimek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. przyimekmka {{/stl 8}}{{stl 7}} wyraz nieodmienny, niesamodzielny; łączy się z rzeczownikiem, wymagając odpowiedniego przypadka; wyraża stosunki przestrzenne, czasowe, przyczynowe itp. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rzeczownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} część mowy, która obejmuje wyrazy oznaczające osoby, przedmioty, zwierzęta, rośliny, zjawiska, pojęcia; zmieniająca swą formę ze względu na przypadek i liczbę; pełni w zdaniu podstawowo… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”